گوریل‌ها نیز همانند انسان‌ها با اقوام دور خود رابطه متقابل دارند

براساس یک مطالعه جدید، گوریل‌ها درست مانند ما پیوندهای خویشاوندی دور را برای تمام عمر برقرار می‌کنند.

پژوهشگران پی برده‌اند که ساختارهای اجتماعی در میان گوریل‌ها شباهت‌های شگفت‌آوری با ساختارهای جوامع انسانی سنتی دارد.

یافته‌های آنها حاکی است که سیستم‌های اجتماعی خود ما که به نیای مشترک انسان‌ها و گوریل‌ها باز می‌گردد، بسیار کهن‌تر از آن چیزی است که قبلا تصور می‌شد.

در این پژوهش، داده‌های بیش از شش سال از دو مرکز تحقیقاتی در جمهوری کنگو به کار برده شد- در آنجا دانشمندان مبادلات اجتماعی صدها گوریل صحرای غربی را مستند کرده‌اند.

گوریل‌ها دوست دارند یا در واحدهای خانوادگی کوچک مرکب از یک مذکر مقتدر با چندین مونث با اولاد، یا به‌عنوان «مجردهای» مذکر تنها زندگی کنند- هرچند آنها گاه‌گاهی گروه‌های « مجرد تمام مذکر» تشکیل می‌دهند تا آماده شوند روی پای خود بایستند.

دکتر روبین موریسون، سرپرست پژوهش، کشف کرد که ورای خانواده هسته‌ای، همچنین لایه‌ای از رابطه متقابل منظم میان ۱۳ گوریل وجود داشت که شبیه فامیل گسترده انسان‌ها  شامل عمه،‌ خاله، پدر بزرگ و‌مادر بزرگ و عمو زاده‌ها و عمه زاده‌ها می‌شده.

یک لایه دیگر، حدود ۳۹ گوریل را در بر می‌گرفت، شبیه گروهی که وقتشان  را با هم می‌گذرانند، بی آنکه لزوما ارتباط نزدیکی داشته باشند.

دکتر موریسون، استاد دانشگاه کمبریج، گفت :«ممکن است جمعیت‌های انسانی اولیه را با یک قبیله یا آبادی نشین کوچک مانند یک روستا، مقایسه کرد».

این مطالعه نشان داده جایی که در آن مذکرهای حاکم، مشهور به «پشت نقره ای» [به دلیل داشتن موی سفید یا خاکستری روی پشت]، از یک مادر، اما پدرهای متفاوت بودند، به احتمال بیشتر به یک «قبیله» تعلق داشتند.

دکتر موریسون گفت :«مونث‌ها در سراسر زندگی خود وقت بیشتری را در گروه‌های چندگانه می‌گذرانند، و به مذکرهای فاقد رابطه نزدیک امکان می‌دهند با همان گروه همزاد، مانند برادر ناتنی بزرگ شوند. پیوندهائی که شکل می‌گیرد ممکن است به این جوامعی که ما به عنوان بزرگسالان می‌بینیم منجر شود. اگر ما به این جوامع در یک شیوه انسان محور فکر کنیم، وقتی که در مصاحبت یکدیگر صرف می‌شود ممکن است با یک دوستی قدیمی قابل مقایسه باشد».

با این حال، بیش از ۸۰ درصد جوامعی  که پژوهشگران ردیابی کردند بین پشت نقره ای های  با ارتباط های دورتر، یا حتی ظاهرا بدون ارتباط بودند.

تیم پژوهشگران همچنین بر این باور هستند که گوریل‌ها ممکن است در زمان‌هایی در جستجو برای برخی مواد غذایی که یافتن آنها با همکاری آسان‌تر است، به هم بپیوندند.

دکتر موریس می‌گوید :«یافته‌های ما شواهد بیشتری فراهم آورده که نشان می‌دهد این حیوانات، که در معرض خطر انقراض قرار دارند، عمیقا باهوش و فرهیخته هستند، و ما انسان‌ها شاید آنقدر هم که فکرش را می‌کردیم، ویژه نباشیم».

برخی از داده‌ها که در این پژوهش به کار رفته از پروژه‌ای در اوائل دهه ۲۰۰۰ گرفته شده، اما اکثرا داده‌ها از یک نهاد وابسته به انجمن حفظ حیات وحش جمع‌آوری شده است.